سختی آب چیست؟
سختی آب به وجود نمک های معدنی مانند ترکیبات کربنات های هیدروژن، کلسیم، منیزیم و سایر یون های معدنی در آب اشاره دارد. این مواد معدنی باعث می شوند آب خاصیت «سخت» پیدا کند و میزان سختی آن بستگی به ترکیب این نمک ها دارد.
سختی آب به دو نوع اصلی تقسیم می شود: سختی موقت و سختی دائم. سختی موقت معمولاً به دلیل حضور کربنات ها و بی کربنات های کلسیم و منیزیم است که با جوشاندن آب از بین می روند، در حالی که سختی دائم مربوط به سولفات ها و کلریدهای کلسیم و منیزیم است که با جوشاندن از بین نمی روند.
عوامل تغییر سختی آب
میزان سختی آب بستگی مستقیم به نوع زمین هایی دارد که آب از آن عبور می کند. آب هایی که از قشرهای آهکی، منیزیمی و گچی عبور می کنند، معمولاً سختی بالاتری نسبت به آب های عبوری از مناطق گرانیتی یا شنی دارند. همچنین سختی آب می تواند در طول سال تغییر کند؛ به طور معمول در فصل باران میزان سختی آب کاهش می یابد و در فصل خشک افزایش می یابد.
در برخی مناطق خاص مانند غارهای مرطوب، نیز ممکن است سطح سختی آب به طور قابل توجهی تغییر کند.
فواید سختی آب
برخلاف تصور عمومی، سختی آب برای سلامت انسان مضر نیست و حتی می تواند مفید باشد. مطالعات نشان داده اند که افراد مصرف کننده آب سخت، در بهبود شکستگی های استخوانی سریع تر عمل می کنند و بیماری راشیتیسم در این افراد کمتر دیده می شود. بنابراین، آب سخت حاوی مواد معدنی مفیدی برای بدن انسان است.