تاریخچه جهانگردی نشان می دهد که در گذشته های دور، انسان برای آگاهی از دنیای اطراف خود قرار و سکون نداشت و در راه دستیابی به یافته های تازه، از جایی به جای دیگر می رفت. شاید از زمانی که بشر زندگی اجتماعی گسترده ای را آغاز کرد و با اسکان در مناطق مختلف با استفاده از مواهب طبیعت به کشاورزی پرداخت و جابجایی برای او با صرف وقت و اتلاف نیرو همراه شد، سفر دشوارتر گشت و مسافرت فقط به تعداد معدودی از افراد که همان بازرگانان بودند و به منظور داد و ستد به سفر می رفتند و یا سفیرانی که با هدف برقراری ارتباطات سیاسی مسافرت می کردند، اختصاص یافت.